SENSİZLİĞE ADIM ATARKEN…

Önce yakınlıklar adına sandım bu kargaşayı,

Sonra sensizliklere bir isyan başladı

İnişlerin çıkışlarını beklemeden,

Hep düşüştü, kim bilir, belki de benim payıma düşen…

Kader oyununun orta yerinde mutluluklar zaten hep anlıktı seninle,

Hüzünler ise olabildiğince oyunbaz…

Tebessümlerim kadardı ömrüm belki de

Sana verilmişken senden çalındı renklerim

Ben miydim bu? Peki ya dost bildiklerim!

Sen miydin kaçan ardına bile bakmadan sessizce?

Yoksa hiç uzanamadığım saflığının elleri mi?

Aynı yöne miydi yüzümüz? Gördüğümüz şey aynı mı?

Yoksa ben hep bir adım geride miydim?

Ya da kim bilir belki de yetişemeyeceğin kadar uzakta…

Gecenin karanlığında yağmurda sırılsıklam olmak mı?

Yoksa sensizliğe bir adım daha atarken ben,

Yarına başlayan sabahtan uyanmak mı?

Kim bilir , kim?