FEZA

Bir cehennem gecesi, aklım ve kalbim...

Bıçak sırtındayım soğuk bir nefesin

Simsiyah bir gölgenin peşinden sürüklendim

Duydum acı içinde yankılanan puhu kuşunun ızdırap çığlığını

Esen rüzgar üfledi üstüme ölümün soğuk nefesini

Cebimde kaldı aşktan mütevellit ayın karanlık tarafı

Omzundaki şeytanlar ile dibe batmaya başladım

Ölümsüz ruhların kalpleri avucumda kaldı şafaktan gün batımına kadar

Kıyısız limandan kalktı cenazem yalın ayak

Tek cenaze yakını benim, ölüm de ben

Göğü inleten gök gürültüsünden önce gelen şimşek,

Gecenin naralanmış çığlığı,

Kalbin son defa zerrelere ayrılıp toprak oluşu ve,ve,ve

Yıllardır ağlayan ruhun takatsiz kalışı da benim.

Ben ki;

Dipsiz uçurumlardan aşağı bırakılan ölümüm.

Berceste aşktan, namütenahi bir fezayasüzülen...

GÖKÇE KORKMAZ